oktober 2021
In oktober liep ik een trekking over de Veluwe, namelijk etappe 6 t/m 21 van het Veluwe Zwerfpad. Onlangs ben ik route markeerder geworden van het traject Hoenderloo-Kootwijk. Dit betekent dat ik minimaal twee keer jaar moet controleren of de bordjes nog goed zichtbaar zijn op mijn traject. Soms een nieuwe plaatsen, of een beetje snoeien dus! Wil jij ook markeerder worden? De Nivon zoekt nieuwe markeerders op verschillende trajecten in Nederland.
Afijn! We werden door een vriend gedropt op onze startlocatie: Planken Wambuis en maakten de eerste tocht van c.a. 18 km tot aan Lunteren. Voor deze eerste dag hadden we kamer geboekt bij het prachtige nieuwe De Werelt. Wat een heerlijke plek is dat! Bij binnenkomst voelden wij ons een beetje bezwaard. Er was een congres gaande en wij waren gekleed in modderige outdoorkleding. Snel onder de douche en schone casual kleding aan voor het diner. In de bistro spelen verse streekproducten uit de regio een hoofdrol. Rechtstreeks van de boer op je bord! Ik hou er van! Je kunt er fietsen huren en genieten van de wellness faciliteiten. Wij besloten lekker te relaxen op onze kamer. Die rugzak was toch best zwaar (14 en 17 kilo) op de eerste dag.
Na een heerlijke nacht slapen en uitgebreid genieten van een fijne douche en goed ontbijtbuffet vervolgden we onze tocht richting Otterloo. Er stond een flinke wind, en we liepen een groot gedeelte over de zandvlakte. Capuchon op en door sjouwen…
In Otterloo hebben we geluncht bij een bistro en besloten om een klein stukje vals te spelen. We dachten de bus te kunnen nemen en zo het saaie stuk van Otterloo naar Harskamp over te slaan. Helaas kwam na enige tijd in de kou staan de bus niet. We liepen een stuk verder om via een andere halte en twee keer overstappen alsnog in Harskamp aan te komen. Vanaf Harskamp pakten we de route weer op en doken het bos weer in bij Kampeerterrein Harskamperdennen. Tot nu toe zijn we tijdens het wandelen nagenoeg niemand tegengekomen. Ook in het hondenlosloopgebied was het uitgestorven.
Mijn horloge gaf aan dat we nog zo’n 4,5 km moesten lopen. We hadden er al 17 km opzitten. Na een korte plaspauze en onze zakken vullen met snacks liepen we een lang pad in wat uit komt bij de zandvlakte. Ineens stapt er een dier op zo’n 50m afstand ons pad op. Ik stop met lopen en fluister: ‘’Wat is dat?’’, waarop Myrthe heel droog reageert: ‘’Dat is een wolf’’. Ik: ‘’Hij heeft ook iets in zijn bek he?’’ Myrthe: ‘’Ja een stuk bebloed vlees’’.
Heel voorzichtig gaat mijn hand naar mijn broekzak om mijn telefoon te kunnen pakken. In die 10 seconden tijd heeft de wolf de situatie ingeschat en doorgekregen dat wij geen gevaar voor hem betekenen en loopt door. Hij steekt recht ons pad over en verdwijnt in het bos. Ik ren nog snel met mijn zware tas een heuvel op om hem alsnog op beeld te kunnen vastleggen… tevergeefs.
Strak van de adrenaline lopen we verder. Ik denk dat ik zeker 20 keer achterom heb gekeken. Toch teveel films gekeken? Ondertussen zoeken we op onze telefoon op wat we moeten doen, en maken een melding bij het meldpunt voor Wolven in Nederland. We lopen door over de zandvlakte en komen uiteindelijk 3km verder dan waar we de wolf zagen aan op onze kampeerplek Zanderdennen. Bij aankomst op de camping treffen we twee grote edelherten, die wel voor mijn camera poseren. Myrthe tovert twee biertjes uit haar rugzak, we maken onze eet-zakken klaar en zetten de tent op.
Of ik goed heb geslapen? Nee… Ik heb de hele nacht zitten luisteren naar de geluiden uit het bos en bedacht verschillende filmscenario’s met de wolf natuurlijk als hoofdrol.
’s Ochtends waren we vroeg op! Er kwam namelijk behoorlijk veel regen aan. Binnen 20 minuten hadden we alle spullen ingepakt en ons ontbijt snel naar binnen gepropt.
Vandaag stond in het teken van: regenpak aan, regenpak uit. De route liep vanaf Kootwijk naar Garderen en betrof 16 km dwars door het bos en over de heide. Prachtige tocht!
In Garderen hebben wederom bij een bistro genoten van een broodje en vervolgden onze tocht tot aan het Fletcher Hotel Mooi Veluwe. Daar bestelden we een biertje aan de bar, onze kamer was nog niet gereed. Gelukkig hebben we ondanks de drukte in het hotel toch een tafeltje kunnen reserveren voor diner. Ik begon steeds meer te hoesten en snotteren dus besloten we direct na het eten weer te relaxen op onze kamer. Het weer sloeg om, de stroom viel kort uit en het onweerde flink. Ook de voorspelling voor de volgende dag werd slechter.
We besluiten te kijken naar een alternatief slaapadres dan een natuurkampeerterrein in de omgeving van Ermelo. Ons doel was te lopen tot aan Elspeet, dit hebben we moeten bijstellen omdat mijn fitheid snel achteruit ging.
De volgende dag genoten van een uitgebreid ontbijtbuffet en vooral veel thee met honing voor mijn keel. We vertrokken weer in regenpak en liepen dwars door het bos naar Putten. Daar hebben we even wat boodschappen gedaan -> fles gluhwein, fruit en keelpastilles en vervolgden ons pad naar Ermelo. Daar hebben we overnacht in een soort trekkerslodge genaamd Coco Sweet bij Kriemelberg Veluwe Bush Camp. Het was frisjes, ondanks dat er een klein elektrisch kacheltje aanwezig was. Ik heb de hele nacht liggen hoesten en hierdoor niet echt rust kunnen pakken. Conclusie; Het is mooi geweest!
We zijn ’s ochtends naar Ermelo gewandeld en hebben met verschillende (buurt)bussen onze terugweg gevonden naar huis. Het was een mooie tocht! Wij kijken uit naar de volgende etappes!